ترکیه دومین صادرکننده سریال پس از هالیوود است
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۲۳۶۰۱
به گزارش دویچه وله سریال‌های تلویزیونی ترکی پس از تسخیر بازار فیلم شبه قاره هند، خاورمیانه، قفقاز، آسیای میانه و بالکان اکنون به آمریکای جنوبی راه یافتند. در آمریکای جنوبی شیلی، آرژانتین و مکزیک از بزرگترین مشتریان سریال‌های ترکیه‌ای هستند.پرطرفدار شدن سریال‌های ترکیه در خاورمیانه و یا قفقاز شاید به دلیل اشتراکات فرهنگی و تاریخی باشد اما آن سوی اقیانوس اطلس در آمریکای جنوبی علت پررونق شدن بازار سریال‌های ترکیه‌ای چه می‌تواند باشد؟وبسایت "تاگس شاو" وابسته به شبکه یک تلویزیون آلمان در گزارشی درباره محبوبیت سریال‌های ترکی در آمریکای جنوبی تلاش کرده است به این پرسش پاسخ دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سریال گودال در حال حاضر یکی از موفق‌ترین سریال‌های ترکیه است. داستان این سریال حکایت یک خانواده‌ای است که کنترل یکی از محله‌های خطرناک استانبول به نام گودال را بر عهده دارد. این محله برای مدت‌ها در دست خانواده کوچوالی‌ها بوده که مهم‌ترین قانون این خانواده سختگیری در قبال پخش مواد مخدر در محله است. اگر کسی مواد مخدر پخش کند باید محله را ترک کند.نخستین قسمت از این مجموعه در تاریخ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۷ از شبکه "شو تی‌وی" پخش شد و هنوز هم ادامه دارد.خبرنگاران تاگس شاو از استانبول و ریودوژانیرو می‌نویسند تقاضا برای سریال‌های ترکیه بسیار زیاد شده است. "دیزیس" یا همان سریال، ژانر جداگانه‌ای را در تلویزیون ترکیه تشکیل می‌دهد که بیشتر با "تله نوولاهای" شناخته شده آمریکای جنوبی قابل مقایسه است.آرایا کیسترناس، یک زوج شیلیایی که تقریبا ۵۰ سال است ازدواج کرده‌اند، عشق خود به سریال‌های ترک را تازه کشف کردند. آنها می‌گویند عشق را در این سریال با احترام نشان می‌دهند. نگاه‌ها عاشقانه‌اند و خانواده‌های سنتی مهم و با ارزش به تصویر کشیده می‌شوند.
سریال ترکی هزار و یک شب "مگا" را نجات داد
خووان ویسنته، مدیر کانال تلویزیونی "مگا" در شیلی هفت سال پیش اولین سریال ترکی را به آمریکای جنوبی آورد. او به یاد می‌آورد وقتی سریال "هزار و یک شب" Binbir gece" از شبکه مگا پخش شده مردم را شیفته خود کرده و پخش این سریال شبکه مگا را در آن زمان از ورشکستگی نجات داده است.خووان در ادامه می‌گوید از آنجا که بسیاری از مردمان آمریکای جنوبی محافظه‌کار هستند و آرزوی داشتن دنیایی به ظاهر ایده‌آل را دارند سریال‌های ترکی باب طبع آنهاست. ساختارهای خانواده در ترکیه هم قابل مقایسه با ساختارهای آمریکای جنوبی است. ساختارهای مردسالار با پدربزرگ یا پدری قوی که همه چیز را در خانوداه تعیین و رهبری می‌کند شبیه ساختار خانوادگی شیلیایی‌هاست.ساختار سنتی خانواده در خود ترکیه هم به لطف دولت "اسلام‌گرا" و محافظه‌کار اردوغان محبوبیت ویژه‌ای دارد. در روزهای گذشته در اعتراض به خروج ترکیه از کنوانسیون مبارزه با خشونت علیه زنان هزاران نفر به خیابان‌ها ریختند، اما این اعتراض‌ها تا کنون موفق نبوده است.یاماج اوکور، تولیدکننده سریال گودال می‌گوید نشان دادن رابطه جنسی، فحاشی، الکل در فیلم‌ها و سریال‌ها مانند دهه ۹۰ در تلویزیون تابو هستند. اوکور می‌افزاید: «ما مجبور می‌شویم داستان‌های خود را با ملایمت بیشتری بیان کنیم، در غیر این صورت تلویزیون آن را پخش نمی‌کند.»
سریال‌ها به عنوان "قدرت نرم" ترکیه
سریال گودال با اکثر سریال‌های ترکی که زندگی پر زرق و برق طبقات متوسط و بالا را نشان می‌دهند فرق می‌کند. در این سریال‌ها معمولا خودروهای لوکس، لباس‌های گران قیمت نمایش داده می‌شوند. اما سریال گودال حال و هوای دیگری دارد.این سریال در منطقه بالات استانبول تصویربرداری می‌شود. در منطقه بالات استانبول که قبلا محل اسکان جوامع یهودی، ارمنی و یونانی بوده حالا یک منطقه ساده کارگرنشین است اما به لطف سریال گودال این محله اکنون رونق یافته و در چند سال گذشته کافه‌های زیادی در گوشه و کنار آن باز شده است.تاگس شاو در ادامه گزارش خود می‌نویسد هربار در زمان فیلم‌برداری حدود ۲۰۰ طرفدار سریال گودال در محل جمع می‌شوند. از سوی دیگر دست‌فروشان هم می‌کوشند کالاهای خود را عرضه کنند و احتمالا در آینده بازدیدکنندگان آمریکای جنوبی را هم می‌توان درکوچه‌های باریک بالات دید. سریال گودال به تازگی به شیلی فروخته شد. این زوج شیلیایی که مجذوب این فیلم هستند هم قصد سفر به ترکیه را دارند. هکتور می‌گوید: «سفر به ترکیه برای ما یک رویا خواهد بود».همسرش پاتریشیا حرف شوهرش را قطع می‌کند و می‌گوید: «در گذشته ما هرگز تصوری از ترکیه نداشتیم. ما ترکیه‌ای پر از خشونت با حملات تروریستی می‌شناختیم. اما حالا به نظر می‌رسد که این وضعیت بهتر شده است.»
یک میلیارد دلار درآمد با فروش سریال
ترکیه پس از هالیوود به دومین صادرکننده سریال تلویزیونی در جهان تبدیل شده است. تحقیقاتی که اخیرا توسط تلویزیون دولتی ترکیه انجام گرفته نشان می‌دهد که سریال‌های ترکی یک "قدرت نرم" به شمار می‌آیند که غالبا سعی دارند تصویری خاص را در قالب یک درام تاریخی عاشقانه از دوره عثمانی منتقل کنند، که معمولا در سیاست‌های دولت فعلی ترکیه نیز انعکاس داشته‌اند.تولیدکننده سریال گودال می‌گوید: «ما در حال صادرات فرهنگ، زبان و محصولات ترکی هستیم. بسیاری از آنها فقط از طریق سریال‌های ما در خارج از کشور محبوب شدند. به عنوان مثال موسیقی ترکی را در نظر بگیرید که اکنون در آمریکای جنوبی نیز محبوب است.»طبق برآوردهای صنعت فیلم ترکیه درآمد سریال‌ها می‌تواند تا سال ۲۰۲۳ به یک میلیارد دلار برسد. تاگس شاو در پایان گزارش خود درباره سریال‌های ترکیه نوشته است که هدف بعدی سریال‌های ترکی تسخیر بازار فیلم اسپانیا و ایتالیا است.
منبع: ساعت24
کلیدواژه: آمریکای جنوبی سریال های ترکیه سریال های ترکی سریال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۲۳۶۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا نفوذ روسیه در قفقاز جنوبی کاهش یافته است؟
به گزارش خبرآنلاین عرب نیوز در تحلیلی نوشت: آیا قفقاز جنوبی به خاورمیانه جدیدی تبدیل شده است یا به میدان بازی ثانویه‌ای برای منافع ژئوپلیتیک خاورمیانه تبدیل شده است؟ تحلیلگران اغلب از پرونده سوریه برای پیوند هر دو منطقه استفاده می کنند. ما در هر دو موضوع همان بازیکنان را مشاهده می‌کنیم: ترکیه، روسیه، ایران و در پس زمینه، اروپایی‌ها و ایالات متحده. با این حال، آنچه که به عنوان «خاورمیانه جدید» توصیف می‌شود، رابطه جدید شکل گرفته بین روسیه و ترکیه است.
پس از بحران قره باغ و پیامدهای جنگ اوکراین، یک تغییر ژئوپلیتیکی بزرگ رخ داده است. ارمنستان، آذربایجان و گرجستان اکنون حضور جهانی قوی‌تری دارند و به طور فعال به دنبال تغییر استراتژی‌های سیاست خارجی خود از نفوذ روسیه هستند. آذربایجان روابط خود را با ترکیه، اسرائیل و اتحادیه اروپا تقویت کرده و ارمنستان که از حمایت روسیه ناامید شده است، به وضوح تعامل خود را با اتحادیه اروپا و به ویژه فرانسه گسترش داده است. همچنین، ارمنستان به دنبال گسترش روابط نظامی با هند است. گرجستان نیز با آشفتگی داخلی مواجه است و به دنبال تقویت روابط خود با ایالات متحده، چین و اتحادیه اروپا است.
بسیاری از تحلیلگران معتقد هستند که در دوران پس از جنگ اوکراین، نفوذ روسیه در این منطقه کاهش داشته است و ترکیه، کشوری است که بیشترین سود، به ویژه از طریق اتحاد با آذربایجان، را از وضعیت فعلی این منطقه برده است.
با این حال، آیا این وضعیت برای مدت طولانی تداوم خواهد داشت؟ آیا ارتش روسیه آنقدر بر جبهه اوکراین متمرکز است که در این منطقه حیاتی برای مسکو زمین بیشتری را از دست دهد؟ اگر این فرضیه درست باشد، اثرات این مهم به سایر کشورها و مناطق تحت نفوذ روسیه مانند آسیای مرکزی گسترش خواهد یافت.
به نظر می‌رسد این فرضیه درست نباشد. اگر وضعیت فعلی این منطقه با اتفاقات سال ۲۰۰۸ گرجستان مقایسه بشود، مشاهده می‌شود که روسیه به راحتی شکست نخواهد خورد. با وجود اینکه مسکو قادر به حفظ منافع خود در آنجا بود، ارتش را به آن منطقه گسیل کرد. روسیه نیروی غالب در این منطقه است. این کشور به عنوان دومین قدرت نظامی جهانی رتبه بندی شده است و مجموعه گسترده‌ای از دارایی‌های نظامی خود از جمله بزرگترین نیروی تانک و یکی از بزرگترین زرادخانه های هسته‌ای را حفظ کرده است. بر اساس بررسی‌های نظامی، مسکو با بیش از ۱.۳۲ میلیون پرسنل نظامی فعال و طیف گسترده‌ای از قابلیت های از زمین به هوا به دریا حضور قابل توجهی در صحنه جهانی دارد.
از سوی دیگر، ترکیه هشتمین ارتش قدرتمند جهان را دارد اما ارتش این کشور به خوبی مدرن شده و گسترش قابل توجهی داشته است. با تمرکز بر پیشرفت‌های تکنولوژیکی و اعتماد به نفس، نیروهای مسلح ترکیه با داشتن مجموعه ای متنوع و پیچیده از سخت افزار نظامی و یک صنعت دفاعی قوی به یک بازیگر کلیدی در ناتو و فراتر از آن تبدیل شده اند.
روسیه هنگام تمرکز بر قفقاز، حضور نظامی استراتژیک خود را به ویژه در مناطق آبخازیا و اوسیتیا جنوبی حفظ می‌کند. در آبخازیا، پایگاه نظامی هفتم روسیه میزبان حدود ۴۵۰۰ پرسنل است، در حالی که پایگاه نظامی گارد چهارم اوسیتیا جنوبی میزبان حدود ۳۵۰۰ پرسنل است. علاوه بر این، روسیه دارای پایگاه نظامی ۱۰۲ در گیومری ارمنستان و پایگاه هوایی ۳۶۲۴ در فرودگاه Erebuni در نزدیکی ایروان است که تعداد پرسنل آن از ۳۲۱۴ تا ۵۰۰۰ نفر تخمین زده شده است. این پایگاه‌ها نقش مهمی در نفوذ روسیه دارند. در همین حال، ترکیه هیچ پایگاه نظامی رسمی در منطقه قفقاز ندارد. با این حال، این کشور همکاری نظامی نزدیک با آذربایجان، از جمله تمرینات نظامی مشترک و توافقنامه های دفاعی را حفظ می‌کند. این مشارکت به ویژه در طول درگیری قره باغ آشکار بود، جایی که حمایت ترکیه نقش مهمی در پیروزی باکو در درگیری‌های پیش از سپتامبر ۲۰۲۳ ایفا کرد، زمانی که کنترل کامل منطقه مورد مناقشه با ارمنستان را به دست آورد. حضور نظامی ترکیه در منطقه بیشتر به اتحاد و حمایت استراتژیک مربوط می شود تا پایگاه های فیزیکی.
از بسیاری جهات، ما امروز در یک مقیاس بزرگتری از عواقب جنگ گرجستان در سال ۲۰۰۸ زندگی می‌کنیم .این یک پیچ و تاب جالب است زیرا ترکیه برای روسیه همان استراتژی روسیه را برای ایالات متحده در میادین مختلفی چون سوریه و آفریقا اعمال می‌کند. هر دو کشور به دنبال جلوگیری از درگیری‌های مستقیم هستند و یک روش عملیاتی پیدا کرده اند که مقابله غیرمستقیم را با همکاری در عرصه‌های دیگر ترکیب می‌کند. ما باید به یاد داشته باشیم که این منطقه از لحاظ تاریخی یک میدان نبرد برای قدرت های امپراتوری، از جمله امپراتوری عثمانی، ایران و روسیه بوده است. به همین دلیل است که با گسترش احتمالی جنگ در اوکراین، مقایسه وضعیت قفقاز جنوبی با خاورمیانه مناسب نیست. در عوض، ما باید جنگ روسیه و ترکیه در قرن نوزدهم را به یاد داشته باشیم. این جنگ در قفقاز انجام شد. یک چیز روشن است: نفوذ روسیه در یک چشم بر هم زدن کاهش نخواهد یافت، به ویژه که مسکو با افزایش چشمگیر ظرفیت نظامی صنعتی خود اکنون اقتصاد جنگی دارد.
۳۱۱۳۱۱
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902311
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان